Gezinsuitbreiding

Uiteindelijk ben ik weer eens overstag gegaan. Twee jaar geleden is een lieve kat van ons overleden aan een auto-immuunziekte, alleen Arie onze homokater bleef over. Mijn eega vond het maar niks en al lange tijd spreekt zij de wens uit om toch maar weer een tweede kat in huis te nemen.

In de plaatselijke courant stonden laatst mededelingen dat asiels bij ons in de buurt worden overstroomd met dieren. Arie is nu negen jaar en het moest wel een leeftijdgenote worden. Wij naar het asiel in het Julialaantje in Rijswijk, Z-H. Een regenachtige dag. Het asiel ligt op een afgelegen plek in een groene omgeving die je niet direct verwacht vlakbij de grote stad.
Een lawaai vanjewelste als we binnen komen, vooral de aanwezige honden laten zich gelden. Als we langs de hokken lopen probeert een Staffordshire terriër dwars door het hekwerk te springen, wat een agressie. Zo'n hond kom je niet graag tegen in het park.

We komen in de kattenkamers en ook daar wemelt het van de dieren. Op het internet had mijn eega al een voorselectie gemaakt, maar als je daar staat zijn ze allemaal even lief.

De keuze viel op Debbie, een Cyperse poes die het best bij Arie leek te passen. En ik moet zeggen ze reageerde ook heel leuk op de eerste benadering. Ze lag boven op een stelling in haar mandje en stak gelijk haar pootje uit en gaf een kopje. Debbie is zomaar een naam die ze in het asiel heeft gekregen, ze was door de politie gevonden in een sloot, niet gesteriliseerd en zonder chip. De dierenarts heeft haar gescreend en behandeld en haar leeftijd is ongeveer 10 jaar.
We voeren de spanning op, maar dit is ze:

Onze Julia (van het laantje.....)

Ik moet zeggen een erg geinig beest dat nog geen tik heeft uitgedeeld. Maar het betekent wel dat we al 3 dagen kattenpsycholoog spelen om Arie en Julia aan elkaar te laten wennen. Tot nu toe gaat het prima, maar deze dame heeft wel haar aparte trekjes, hahahahaha.

Al vrij snel voelde Julia zich thuis en nam ze een van de kantoorstoelen in beslag en niet om te computeren. Wij gelijk naar de dierenwinkel en een eigen mandje voor haar gekocht. We hebben het wat hoger geplaatst op ons lage Ikea kastje, net als in het asiel en wonder boven wonder, ze ging erin liggen. We denken dat het haar wat meer rust brengt t.o.v. Arie de kater.

Afijn, het is weer vol in ons huisje, maar Julia is tevreden en Arie begint te wennen. Kijk maar eens hoe rustig ze hier ligt. Is het geen scheetje?